Popularyzator wiedzy o Milanówku i zarazem animator wielu działań na rzecz miasta na niwie kulturalnej, historycznej i wydawniczej. Z zawodu dziennikarz, przez wiele lat pracował w Polskim Radio dla Zagranicy w jęz. fińskim, polskim i esperanto.
Jego wkład w życie kulturalne i kształtowanie świadomości historycznej mieszkańców Milanówka jest nie do przecenienia. Przede wszystkim jest współzałożycielem Towarzystwa Miłośników Milanówka – organizacji o ogromnym dorobku, zwłaszcza na polu nieustannego zgłębiania i promowania tradycji i dorobku miasta. Od 2001 r. pełni funkcję prezesa; w ramach TMM m.in. zainicjował zmianę herbu Milanówka, przeprowadził z grupą mieszkańców Milanówka i przy współpracy władz samorządowych dwuletnie obchody 100-lecia Letniska Milanówek. Zainicjował gromadzenie i pozyskiwanie dokumentów poświęconych miastu, jego ludziom i wydarzeniom (sam zgromadził od 1948 r. ok. 10 tys. jednostek). Pozyskane materiały opublikował w kwartalniku „Milanówek”, którego był redaktorem i w kilku książkach, które są doskonałą wizytówką miasta. Wśród nich na uwagę zasługują „Kiedy Milanówek był stolicą…” (1999), „Milanówek – miejsce magiczne” (2005), „Milanówek – informator: historia, ludzie, architektura, przyroda” (2003) i „Milanówek – Mały Londyn” (2004). Za tę ostatnią książkę otrzymał w 2005 r. nagrodę Polskiego Towarzystwa Historycznego, które zaliczyło ją do najciekawszych książek o Warszawie i Mazowszu w 2004 r.
W latach 1995–2008 zamieścił wiele artykułów o Milanówku w „Biuletynie Miasta Milanówka”, wielokrotnie promował nasze miasto w audycjach radiowych i programach telewizyjnych oraz w ramach imprez w Muzeum Niepodległości w W-wie. W Radiu Bogoria przez ponad 7 lat prowadził społecznie rozmowy o Milanówku (łącznie 423), nie licząc udziału w audycjach o Milanówku innych stacji, jak Radio Niepokalanów, Radio św. Józef i RdC. Jest współtwórcą cyklu imprez kulturalnych „Twórczy Milanówek”. Współorganizował obchody 70-lecia i 75-lecia parafii św. Jadwigi Śląskiej. W latach 2004–5 zorganizował uroczystości jubileuszowe związane z 60-leciem Biblioteki Parafialnej, zainicjował nadanie jej im. Biskupa Modzelewskiego – założyciela tej cenionej przez mieszkańców placówki. Sposobem na promocję miasta były prowadzone przez niego wspólnie z Włodzimierzem Starościakiem spacery po Milanówku dla czytelników „Życia Warszawy” i działaczy nowej organizacji „Ład na Mazowszu”. Wielokrotnie promował Milanówek w programach telewizyjnych. Troska o miasto znalazła też wyraz w pracy A. Pettyna w Radzie Miasta oraz Radzie Powiatu Grodziskiego. W Milanówku ponadto stale współpracuje ze Zw. Emerytów i Uniwersytetem III Wieku.
Za swoje zaangażowanie w upowszechnianie kultury został wielokrotnie wyróżniony. Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało mu odznakę Zasłużonego Działacza Kultury.
Nadzwyczajny Zjazd Członków Mazowieckiego Towarzystwa Kultury nadał mu w maju 2008 r. godność Członka Honorowego MTK „za szczególne zasługi dla rozwoju kultury Ziemi Mazowieckiej”. W listopadzie 2008 r. z okazji 10-lecia Powiatu Grodziskiego kapituła honorowego wyróżnienia „Mecenas Kultury” nadała mu „Za wybitną działalność we wspieraniu działalności kulturalnej na terenie Powiatu Grodziskiego – medal „Mecenas kultury”.
Laureat nagród dziennikarskich krajowych (I nagroda Prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji za popularyzacje kultury polskiej w świecie” – 1986) i zagranicznych (Wiedeń 1970 – „za upowszechnienie wiedzy o Polsce – ojczyźnie esperanta; Walencja 1993 – japońska nagroda pokojowa ONISABURO DEGUCHI „za wkład w budowanie porozumienia między narodami w audycjach Polskiego Radia”. Z okazji 80-lecia Polskiego Radia w uznaniu osiągnięć w pracy dziennikarskiej Zarząd przyznał mu – Honorową Odznakę Polskiego Radia SA. Mało znana jest ponad 30-letnia praca społeczna A. Pettyna na rzecz środowiska niewidomych, które w podziękowaniu przyznało mu Honorową Odznakę Polskiego Związku Niewidomych. Przez wiele lat współpracował z polskimi teatrami lalkowymi. W 1986 r. otrzymał nagrodę Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Lalkowych w Zagrzebiu „za całokształt przekładów polskich sztuk lalkowych na jęz. esperanto i popularyzację teatru lalkowego”. Otrzymał odznaczenia państwowe – Srebrny Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski.
Specjalizował się w jęz. fińskim i esperanto. Przez ponad 30 lat był członkiem Akademii Esperanckiej, wydał w tym języku ponad 40 książek, m.in. w Chinach, Japonii, USA i w kilku krajach europejskich.
Zmarł 23 kwietnia 2021 roku.
